نخستین دیدگاهی را که به تحلیل و توضیح آن می پردازیم، نظرات پاره ای از دین باوران است، کسانی که خود را در مسیر احکام آسمانی اسلام دانسته، شادی و اندوه خویش را در پیروی ازدستورات شرع مقدس جستجو می کنند. اینان بر این اعتقادند که عیدنوروز عید خرافه پرستان و نوروز بت پرستان است. عیدی است که از مجوس به ما رسیده است و برای کم رنگ کردن و یا بی رنگ کردن اعیاد مذهبی و اصیل ما یعنی عید غدیر، قربان، فطر و جمعه ساخته شده است. از این رو آتش پرستان و زرتشتیان در ایران باستان بدان اهمیت افزونی داده اند و هماره در عظمت و جلوه گری آن کوشیده اند تا نوعی رویارویی و یا تضعیف ارزشهای آسمانی اسلام باشد. به دلیل آن که چهارشنبه سوری و از آتش پریدن ازرسوم آنان است و نحس دانستن سیزده و مراسم سیزده بدر، شیوه ای به دور از عقل و آئین است و سفره هفت سین و آدابی اینچنینی اعمالی ناشایست و بی ارزش در ارزشهای اصیل اسلام است و یا آن که استدلال به روایتی می کنند که امام کاظم(ع) از جلوس در عیدنوروز و حضور در مراسم این روز امتناع فرمودند . (3)

دیدگاه دوم آن است که عید نوروز را عیدی ارزشمند از نیاکان ما، در ایران زمین دانسته که عظمتی روز افزون دارد در این عید طبیعت رو به سبزی، امید و رویش نموده و دلهای انسانها را با چنین حرکتی هماره زنده، پرنشاط و پر فروغ می نماید. دید و باز دید عید،غبار کدورتها را از دل ها می زداید و در آغوش گرفتن یکدیگر،نشان از صمیمیت و یکرنگی دارد. ضیافتها، عیدها، لباسهای نو،مسافرتها و... نوعی جوش و خروش و شور و بالندگی در خانواده هامی آفریند و افزون بر ارزشهای دینی، ارزشهای ملی و عید باستانی نیز زنده و پا برجا خواهد بود .