در رباعی ذیل «عید» را چنین توصیف کرده است:
این عید سعید عید اسعد باشد
ملت ‏به پناه لطف احمد باشد
برپرچم جمهوری اسلامی ما
تمثال مبارک محمد(ص)باشد.

و در قصیده طولانی «بهاریه‏» که چند بیت آن آورده می‏شود سروده است:

آمد بهار و بوستان شد اشک فردوس برین گلها شکفته در چمن، چون روی یار نازنین گسترده بادجان فزا، فرش زمرد بی‏شمر افشانده ابرپرعطا بیرون حد، در ثمین از ارغوان و یاسمن طرف چمن شد پرنیان وز اقحوان و نسترن سطح دمن دیبای چین از لادن و میمون رسد، هر لحظه بوی جان فزا وز سوری و نعمان وزد، هردم شمیم عنبرین از سنبل ونرگس جهان، باشد به مانند جنان وزسو سن ونسرین ‏زمین،چون ‏روضه خلدبرین از فر لاله بوستان گشته به از باغ ارم وز فیض ژاله گلستان، رشک نگارستان چین از قمری و کبک و هزار آید نوای ارغنون وز سیره و کوکو وسار، آواز چنگ راستین تا باد نوروزی وزد، هرساله اندر بوستان تا ز ابر آذاری دمد ریحان و گل اندر زمین بر دشمنان دولتت هر فصل باشد چون خزان برد وستانت هر مهی بادا چو ماه فرودین(6)